Γράφει ο Γιώργος Νικολής
Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο συζητείτε πάλι ο ιδεολογικός χώρος του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού μέσα στην Νέα Δημοκρατία. Ως γνωστόν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Ν. Δ. Αντώνης Σαμαράς διακήρυξε ότι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός ( Social Liberalism) είναι η επίσημη πολιτική γραμμή του κόμματος.
Από την διακήρυξη όμως μέχρι την πράξη υπάρχει μεγάλη απόσταση διότι κάθε άλλο παρά πολιτική Κοινωνικού Φιλελευθερισμού εφαρμόζει η σημερινή Ν. Δ. αφού με τις αποφάσεις της έχει σχεδόν διαλύσει την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα που είναι ο κορμός πάνω στον οποίο βασίζεται η πρακτική πολιτική του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.
Την πολιτική γραμμή του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού κατοχύρωσε στην Ν. Δ. ο ιδρυτής της ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής προσδιορίζοντας τον ως ιδεολογία του κόμματος με το γνωστό ότι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς με την ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους χάριν της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Σήμερα ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός που εφαρμόζει η Ν. Δ. δυστυχώς μοιάζει περισσότερο με την ψεύτο Σοσιαλδημοκρατία που εφαρμόζει το Πασοκ, δηλαδή λίγη σχέση έχει η πολιτική που εφαρμόζουν στην πράξη με την ιδεολογία που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν έκαστος.
Ο σοβαρότερος λόγος που ο υπογράφων ως ένθερμος υποστηρικτής του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού, παραιτήθηκα από την θέση του τομεαρχη Κοινωνικής Συνοχής και Κοινωνικών Οργανώσεων της ΝΟΔΕ Δωδεκανήσου, ήταν ότι η Ν. Δ. δεν εφαρμόζει στην πράξη την πολιτική γραμμή που διακηρύττει, δηλαδή του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού και δεν υπάρχει λόγος να έχεις μια πολιτική καρέκλα για την καρέκλα όταν δεν εφαρμόζετε η πολιτική που πιστεύεις.
Φυσικά υπάρχουν ελαφρυντικά διότι η επιτυχημένη εφαρμογή του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού βασίζεται στο ότι υπάρχει ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα και μέσω αυτής έσοδα στο κράτος όπου με την σειρά του μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική της Κοινωνικής δικαιοσύνης .
Μια κοινωνία όμως που μαστίζεται από υψηλή ανεργία, χρεοκοπήσεις επιχειρήσεων και καταπίεσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας από τις μεγάλες πολυεθνικές, δεν μπορεί να εφαρμόσει ικανοποιητικά την πολιτική του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.
Λύσεις υπάρχουν, χρειάζεται όμως πολιτική τόλμη και σχέδιο για να τις εφαρμόσεις και αυτό που χρειάζεται είναι να προστατέψεις την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα από την απληστία του μεγάλου κεφαλαίου και τις πολυεθνικές που πνίγουν την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στην χώρα μας σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία.
Σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να συμμετάσχουν και οι πολίτες και οι επιχειρηματίες επιλέγοντας Ελληνικά στις αγορές τους και ελληνικά στις θέσεις εργασίας διότι Κοινωνικός Φιλελευθερισμός και πατριωτισμός πάνε μαζί. Γιατί όμως είναι πολύ σημαντικός ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός ακόμα και σήμερα? Διότι όπως έχω περιγράψει σε ένα από τα άρθρα μου, ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός εκτός από το πατριωτικό του αίσθημα είναι και ο ισορροπιστής μεταξύ του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού και του κρατικού καταπιεστικού σοσιαλισμού.
Είναι αυτός που ως πολιτικός ρυθμιστής στηρίζει την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα απέναντι στον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό και τις μεγάλες πολυεθνικές που πνίγουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Είναι επίσης αυτός που με την πολιτική του στηρίζει το κοινωνικό κράτος και την κοινωνική δικαιοσύνη προς όφελος της μικρομεσαίας τάξης και επιχειρηματικότητας. Ιστορικά αναφέρω ότι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός πρωτοεμφανίστηκε στην βιομηχανική Ευρώπη της Αγγλίας και της Γερμανίας σαν κοινωνική αντίδραση στην αφόρητη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί λόγω της βιομηχανικής επανάστασης και της μεγάλης ανάπτυξης του καπιταλισμού στις αρχές του προηγούμενου αιώνα που οδήγησε στην εξαθλίωση των λαϊκών και μικρομεσαίων τάξεων κάτι όπως συμβαίνει και σήμερα.
Οι τρεις κύριοι στοχαστές και εκφραστές του κοινωνικού φιλελευθερισμού της εποχής, οι Τόμας Γκρην (1836-1882, ο Τζον Χάμπτον (1858-1940) και ο Λεονάρντο Πομπώδους (1864-1929) ζήτησαν τότε με παρεμβάσεις τους να ανατεθεί ένας ουσιαστικότερος ρόλος στο κράτος ώστε να παρεμβαίνει για μια κοινωνικότερη αρμονία μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων μέσω και μιας πιο δίκαιης ανακατανομής του πλούτου.
Αυτοί οι τρεις στοχαστές ήταν και η αιτία να επηρεαστούν οι πολιτικές δυνάμεις της εποχής και ως αποτέλεσμα της επίδρασης αυτής να θεμελιωθεί στην Ευρώπη για πρώτη φορά πρώτα στην Αγγλία και μετά στην Γερμανία ένα κράτος πρόνοιας και να βελτιωθούν οι εργασιακές συνθήκες των εργαζομένων. Το πρώτο κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη θεμελιώθηκε από τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό και όχι από σοσιαλιστικές δυνάμεις όπως ίσως να νομίζουν μερικοί.
Οι σημερινές δραματικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα σαν χώρα, με την κατάρρευση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας την αύξηση της ανεργίας και των άσχημων εργασιακών συνθηκών που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, αλλά και η μείωση των μισθών αυτά είναι πολύ δυσμενής εξέλιξη διότι όταν δεν έχεις επαρκή έσοδα δεν καταναλώνεις, και όταν δεν καταναλώνεις δεν υπάρχει ζήτηση και όταν δεν υπάρχει ζήτηση σταματά η παραγωγή και κλείνουν οι επιχειρήσεις και όταν κλείνουν οι επιχειρήσεις, αυξάνετε η ανεργία και η κοινωνική απελπισία, όλα είναι μια αλυσίδα.
Είναι για τους λόγους αυτούς εθνική επιτακτική ανάγκη σύντομα η χώρα να ξαναβρεί τον δρόμο της ανάπτυξης και της ελπίδας και μέσω αυτής και της εργασίας ειδικά για τους νέους μας ώστε να εργαστούν και να μπορούν να ευημερήσουν και να δημιουργήσουν οικογένεια αφού ως γνωστόν η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα μεταξύ των Ελλήνων έχει χτυπήσει κόκκινο. Κοινωνικός Φιλελευθερισμός λοιπόν στην πράξη και όχι μόνο στα όμορφα λόγια των συνεδρίων, για μια καλύτερη Ελλάδα για εμάς και για τις επόμενες γενεές.
Πηγή : RODIAKI.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια on " Ν. Δ. και Κοινωνικός Φιλελευθερισμός "